روزمن

ابن تیمیّة در یکى از فتواهایش مى گوید: مسافرت به قصد زیارت قبر رسول اللّه (ص) جایز نیست و سفر معصیت و گناه است، زیرا مسلمانان بر حرمت آن اتفاق دارند و چنین مسافرتى مشروع نیست.

هواداران اندیشه ها و تفکّرات نژاد پرستانه ابن تیمیّه یعنى وهّابیها که متأثّر از آراء وى هستند دقیقاً این عقائد و آراء را پیاده مى کنند و از حضور یافتن ارادتمندان به نبیّ اکرم (ص) کنار قبر و روضه مطهّر جلوگیرى مى کنند.

ولى این اندیشه منحط و متکبّرانه نه تنها با قرآن شریف و عقل بشرى سازگارى ندارد بلکه سنّت نبوى و روایات نقل شده در کتب روائى اهل سنّت نیز آن را طرد و رد مى کند، از جمله این حدیث شریف از رسول گرامى اسلام(ص) که فرمود: (من زار قبرى وجبت له شفاعتى) این حدیث در بیش از چهل کتاب از کتب حدیثى و روایى اهل سنّت نقل شده است که نویسندگان آن همه از پیشوایان حدیث و حافظان آن هستند، از جمله: تاریخ ابن عساکر، دولأبی در الکنى والأسماء، ماوردى در أحکام السلطانیّة ودار قطنى در سنن و....

ونیز این حدیث از ابن عمر: (من حجّ فزار قبری بعد وفاتی کان کمن زارنی فی حیاتی).

این حدیث در بیش از بیست و چنج مصدر از کتب اهل سنّت آمده است، از جمله در مسند أبو یعلى، کامل ابن عدى، تاریخ ابن عساکر، سنن بیهقى و...

علاوه بر این احادیث عمل صحابه نیز مؤیّد مشروعیّت زیارت است.

ابن عمر پس از بازگشت از فتح شام نزد مقبره رسول اللّه(ص) آمد و بر آن حضرت سلام کرد.(سُبکى، شفاء السقام: 44).

هنگام بازگشت از مسافرت نزد قبر مى آمد و مى گفت: السلام علیک یا رسول اللّه و...( وفاء الوفاء: 4/1340).

و.....